Het theater van het Brits Open 2021: Royal St George's

Royal St Georges ligt in het plaatsje Sandwich, Kent. Net aan de overkant van Het Kanaal, vlakbij Dover met de machtige White Cliffs die in het verre verleden verbonden waren met Europa. Het historische dorpje is half juli het middelpunt van de golfwereld. Op een steenworp afstand ligt namelijk Royal St George’s, het theater voor de 149ste editie van The Open. Na de overtocht met de ferry en een klein half uur links rijden, melden we ons bij de caddiemaster. “What makes this course different? Well, it’s not green.” Engelse humor? Nee, hij is serieus, een echte linksbaan is volgens de Engelsen bruin. Slechts de tees en greens krijgen water en de rest mag de natuur verzorgen. In 1894 werd The Open voor het eerst hier in het zuiden van Engeland gespeeld maar in de jaren daarna kreeg de baan kritiek en verdween tijdelijk van the rota, een lijst met true links die het prestigieuze toernooi mogen organiseren.

Quirky holes

Voor we beginnen, brengen we een bezoek aan het clubhuis. Gelukkig is het vroeg want na elf uur is toegang alleen toegestaan met een jasje en dasje. Binnen lijkt het wel een museum, prachtig. Er is zoveel zorg besteed aan de herinneringen, dat we besluiten om het inslaan iets in te korten. Op weg naar de eerste tee maken we kennis met caddie Simon. Om hem hebben we niet gevraagd maar is verplicht. Eigenlijk wel fijn want hij kent de baan door en door. En Simon blijkt geen overbodige luxe want St George’s geeft zijn geheimen niet snel prijs. Een slag blijkt pas echt goed als de bal op het juiste plekje landt en wordt meegenomen door de contouren van de fairways of tegen de heuvels rond de greens stuitert. Hoewel je de zee kunt zien, voegt die niet veel toe aan onze beleving; onze aandacht ligt volledig op de baan en de quirky holes. Dat is Engels voor wat wij raar en onverklaarbaar vinden. In tegenstelling tot andere oude banen is St George’s wel aangepast aan de lengte-eis van het huidige topgolf. Het maakt het nog moeilijker om sommige goed bewaakte greens aan te spelen. Daarom spelen wij van de blauwe tees, een goed advies van Simon. Hij heeft het laatste Open in 2011 meegemaakt. Hij woonde toen tijdelijk vlak bij de baan naast het huis van winnaar Darren Clarke. “Er werd natuurlijk een after party gehouden en mijn tuin stond vol met auto’s. Ik ben toen maar even gaan kijken en werd direct uitgenodigd. Om half zes in de ochtend ben ik naar huis gekropen, wat een feest!”