Zwangere Eefje speelt haar laatste 9 holes: 'Ik maakte een birdie, maar daarna houdt het wel op om over naar huis te schrijven'

Zoals je al kon lezen in mijn eerdere blogs, wil ik onderzoeken wat er verandert in mijn golfspel nu ik zwanger ben. Na de laatste les had ik toch wel wat pijntjes in de onderrug, met mijn SI-gewricht heb ik al jaren niet zo'n beste relatie en we geraken een beetje in een sleur samen. Tijd om wat meer naar hem (haar?) te luisteren. Ik besluit om nog één les bij te boeken - dus wel één les meer dan ik vooraf had gepland - en om een laatste ronde 9 holes te spelen. Daarna is het mooi geweest.

Laatste golfles

Ook tijdens de laatste golfles blijkt dat mijn techniek nu hartstikke lekker gaat, maar dat de ballen gewoon minder ver vliegen. Ik red het simpelweg niet meer om veel snelheid te creëren in mijn swing. Wat ik vooraf had verwacht van het golfen als zwangere vrouw is dat ik wellicht ergens zou gaan forceren. Gelukkig (vooral) voor mijn lichaam is dat niet het geval geweest. Ik merk gewoon dat het heel natuurlijk gaat. Het ritme is goed, de techniek is goed en de kracht die ik heb benut ik. 

Ik merk echter dat het na 20 minuten niet meer lukt om continue dezelfde beweging te maken.

We beginnen deze les met een korte sessie in de studio waar Marjet nog even de ijzer-7 wil bekijken op de Trackman. Kijken en vergelijken: Bij de eerste les had ik een carry van 99,5 meter, die is nu 89,6 meter. Impact op de bal is goed en het doordraaien naar mijn voorste been, gaat ook goed. Ik merk echter dat het na 20 minuten niet meer lukt om continue dezelfde beweging te maken. We verplaatsen naar de chippinggreen voor een training richting drie vlaggetjes. Steeds eentje verder en met een clubje meer. De bal heeft wat meer rol nodig om de afstand te kunnen redden. Die avond voel ik weer mijn rug. Het is mooi geweest.

Derde trimester

Twee weken later, woensdagavond op Landgoed Bergvliet. Een ontzettend dreigende, donkere lucht, maar het zou droog moeten blijven. Ik stel voor dat we samen een ronde 9 holes gaan spelen, vijf weken later in de zwangerschap dan mijn laatste ronde in de vorige zwangerschap. Ik ben inmiddels 27 weken zwanger, bijna klaar voor het laatste trimester, ofwel: aftellen geblazen. En blazen doe ik wel, de hele dag door. Zwakke rug, iedere nacht zeker twee keer klaarwakker door kramp in beide kuiten, door de zwakke rug ook uitval en pijnscheuten in het bovenbeen en urineverlies. Klinkt heftiger dan het is, maar het is heel vermoeiend om niet meer op je lijf te kunnen vertrouwen. 

Birdie!

Hole één, Pitchingwedge op de green, drie putts, drie keer door mijn hurken. Ik laat het dus maar voor lief dat het streepje op mijn bal niet goed meer ligt. Op naar hole twee. IJzer-7 op de green, meter of drie voor birdie, gelukstreffer! Waar ik al gauw tegenaan loop: ik kan beter niet meer bukken of door mijn hurken gaan. Gelukkig is mijn man zo lief dat hij de bal vanaf hole twee op mijn tee klaarlegt, de bal op de green oppakt en voor me teruglegt, de bal uit de hole haalt, mijn trolley duwt etc. Overigens wordt mijn kaart na hole twee kleurrijker met twee parren, een zes en vier bogeys. Het houdt na die birdie wel op om over naar huis te schrijven. Resultaat: handicap van 23.7 naar 23.8 en gewoon lekker gespeeld.

Toch een qualifying- kaart?

"Maar Eefje, je zou toch pas weer een qualifying-kaart spelen als je over een jaar weer bent ontzwangerd?" Ja klopt, dat had ik in mijn vorige blog geschreven. Ik had überhaupt nog geen ronde gespeeld in 2024, op de 6-holes ronde op de oefenbaan in Oostenrijk na dan, en ik had niet verwacht dat ik nog zou gaan spelen dit jaar. Het is toch nog gelukt. Overigens nog steeds in lange broek en niet mijn eigen polo. Ik beloof dat ik me niet meer in het openbaar zal laten zien in deze niet erg flatteuze kleding. 

Dit was (voorlopig) mijn laatste blog over het golfen als zwangere vrouw. Ik werk nog een maandje door en daarna ga ik met vakantie en verlof. Bedankt voor alle leuke reacties op mijn blog.