Eefje is 16 weken zwanger, maar chipt nog als vanouds: ‘Met een glimlach denk ik terug aan mijn scorend vermogen op het hockeyveld’

Zoals je al kon lezen in mijn eerdere blogs, wil ik onderzoeken wat er verandert in mijn golfspel nu ik zwanger ben. In de eerste les merkte ik al dat ik direct feedback krijg van mijn buik(spieren) als mijn techniek me in de steek laat. Dus tot nu toe is het een goede check-up waar de basistechniek kan worden bijgeschaafd, en dat met mijn zwangere buik als belangrijkste ‘hulpmiddel’.

Subtiele chip, net buiten de green

De vorige les kwam er een wiebelplankje tevoorschijn in de lesstudio van Marjet. Het plankje moet mij bewust maken van het verplaatsen van mijn gewicht, van het achterste been naar het voorste. Het doordraaien vanuit mijn heupen. Ik had tussen de eerste en tweede les geen tijd (genomen… shit!) om te oefenen wat ik had geleerd, maar soms lukt dat nu eenmaal niet. Niks aan de hand, geen druk, ik hoef geen professional te worden, we gaan gewoon weer wat nieuws leren vandaag. Deze tweede les - inmiddels 16 weken zwanger - beginnen we met een subtiele chip, net buiten de green.

Houd de grip van je club maar in het verlengde van je navel, van achterzwaai tot doorzwaai

Ook met chippen moet het gewicht op mijn voorste been eindigen. Niks anders dan wanneer ik niet zwanger zou zijn, dus een goede training voor iedere golfer. “Houd de grip van je club maar in het verlengde van je navel”, zegt Marjet. Ik moet dan altijd denken aan de pendule van een ouderwetse klok aan de muur. De achterzwaai is net zo kort als de doorzwaai naar voren en je houdt dus je club in het verlengde van je navel.

Het korte spel ligt mij wel

Chippen rondom de green is altijd een sterke kant van mijn spel geweest. Dat laat mij zelden in de steek. Toen ik nog hockeyde was ik altijd heel handig in de cirkel met een subtiele push over de keeper of een andere verrassende beweging. Die goede oude tijd… Golf is vanwege een blessure inmiddels in de plaats gekomen van mijn geliefde hockey, maar het subtiel en gericht plaatsen van een kort balletje doet mij altijd met een glimlach terugdenken aan mijn scorend vermogen op het hockeyveld.

Terug naar de studio

Na het korte werk gaan we ook nog even naar de studio. In het half uur waarin wij op de chipping green waren, had een talent van de club de tijd benut om met de Trackman aan de slag te gaan. Terwijl wij binnenstappen, slaat hij een - in mijn ogen - wereldbal. Zo’n soepele swing van een nog jonge jongen kan ik alleen maar bewonderen, maar ik weet inmiddels ook dat je met een dergelijk talent altijd verbetering wilt zien en maar zelden direct tevreden bent met het resultaat.

Hij is zelf dus zichtbaar ontevreden en gaat buiten teleurgesteld FaceTimen met een van zijn andere coaches. Om maar weer eens te benadrukken hoe dun de marges zijn tussen het talent hebben en het écht kunnen doorbreken, hoeveel je ervoor over moet hebben, en hoe elke micromillimeter of aanpassing in je swing verbetering of juist verslechtering kan betekenen.

Terug naar wat mijn vorige les me had geleerd: zonder wiebelplankje van de B een A maken. Nou, met die techniek ben ik wel tevreden en Marjet ook. Gelukkig kan ik genieten van mijn huidige niveau, wat voorlopig ook mijn niveau zal blijven.

Hoogtestage in Oostenrijk

Tevreden keer ik huiswaarts. Met de tips van Marjet heb ik die chiptechniek nog een beetje kunnen bijschaven en onderweg naar huis bedenk ik me hoe ik in de week tussen deze en de volgende les wél zelf kan gaan trainen. We gaan op wintersport naar Oostenrijk, maar gezien de sneeuwcondities en het feit dat ik niet meer mag skiën check ik de website van de golfbaan vlak bij ons skigebied: ‘Geöffned’ staat er.

“Waarom liggen jouw golfspullen in de skikoffer?”, hoor ik mijn man een paar dagen later roepen. Geloof het of niet, ik heb half maart zes holes gespeeld in Tirol. Overigens was in die ronde helemaal niet te merken dat ik überhaupt lessen had gehad en verbetering zou moeten zien, maar hé: ik heb geoefend. In 18 graden, in goed gezelschap en op hoogte. Dat doen goede wielrenners ook voorafgaand aan het seizoen, dus baat het niet dan schaadt het niet, toch?

In mijn volgende blog lees je hoe mijn derde en vierde golfles me zijn ‘bevallen’ en de zoektocht naar een passende golfbroek.