Topgolf
Lydia Ko
Beeld: Getty Images
Maar het waren zeker niet alleen haar mede-amateurs die al vroeg kennismaakten met de onbevreesde Ko. In haar amateurcarrière won ze maar liefst vier professionele toernooien, waarvan twee op de LPGA (in opeenvolgende jaren het Canadees Open), op de Ladies European Tour in haar thuisland en nog eens op het Australische circuit. In het Amerikaanse elitecircuit werd ze de jongste winnares ooit met 15 jaar, 4 maanden en 2 dagen. Dat deed ze zonder de bal heel ver te slaan, vanzelfsprekend beschikte ze nog niet over de kracht en spierbouw van haar volwassen LPGA-concurrenten, wat het geheel misschien wel nog indrukwekkender maakte.
In 2012 en 2013 speelde Ko zestien keer mee op de LPGA zonder een cut te missen. Na een tweede plaats in het Evian Championship (een major) besloot ze dat de tijd daar was om toch maar professional te worden. Nog altijd minderjarig kreeg ze een kaart voor de LPGA en in haar ‘debuutjaar’ veroverde ze meteen drie titels, zonder in 26 toernooien ook maar één cut te missen. Heel verrassend was het dan ook niet dat ze meteen ‘Rookie of the Year’ werd.
2015 was het jaar van Ko’s eerste majorzege, iets dat ze in het Evian Championship wederom als jongste ooit wist te bereiken, en een record waarvan je je kan afvragen of het ooit nog wordt gebroken zal worden. 17 jaar, 9 maanden en 9 dagen oud was de Nieuw-Zeelandse toen ze als jongste golfer in de geschiedenis, ongeacht geslacht, nummer 1 van de wereld wist te worden. Tegen het einde van het jaar had ze haar totaal aan LPGA-zeges ook nog eens naar tien getild – en dat allemaal terwijl ze net 18 was.
In 2016 pakte Ko achter Inbee Park zilver op de Olympische Spelen en profiteerde ze in de ANA Inspiration optimaal van de kleine ineenstorting van Ariya Jutanugarn. Wie op dat moment zou hebben gezegd dat haar teller in de majors heel wat jaren later nog altijd ‘maar’ op twee zou staan, was waarschijnlijk voor gek verklaard. Toch kende ook dit (ooit) wonderkind mindere jaren. Zo boekte ze van medio 2016 tot het begin van 2021 maar één overwinning. In die jaren maakten vrouwen als Lexi Thompson, de eerder genoemde Jutanugarn en de sterke Zuid-Koreanen de dienst uit op de LPGA.
Over het algemeen houdt de Nieuw-Zeelandse haar privézaken het liefst ook echt privé. In 2022 trouwde ze in haar geboortestad Seoel met Jun Chung. “Hij motiveert me en inspireert me om een beter persoon en speelster te zijn”, zei Ko, die haar golfclubs meenam op huwelijksreis en daar ook nog even een hole-in-one wist te maken.
Ko nam in 2011 de Nieuw-Zeelandse nationaliteit aan en voor dat land wist ze op de Olympische Spelen al zilver (2016) én brons (2020) te veroveren, voordat ze in Parijs (2024) zelfs goud pakte. Op Le Golf National waren anderen niet bestand tegen de druk, maar Ko wel. Op ultrajonge leeftijd behaalde ze daarmee ook genoeg punten om voor eeuwig toe te treden tot de Hallf of Fame van de LPGA. Je plekje daarin moet je verdienen en Ko deed dat; hoe kan het ook anders, als jongste speelster ooit.
Die gouden plak betekende overigens nog niet dat Ko klaar was in 2024. Op de mooist denkbare plek, de Old Course van St Andrews, won ze namelijk haar langverwachte derde major: het AIG Women's Open. Het is nog maar de vraag hoelang de Nieuw-Zeelandse nog doorgaat met golfen op het hoogste niveau, maar haar impact op het (vrouwen)golf is hoe dan ook enorm geweest.
