Davies wilde heel lang van geen ophouden weten, maar inmiddels heeft ze wel een plek op de achtergrond ingenomen. De Britse besloot enkele weken terug op het AIG Women’s Open links te laten liggen, voor de eerste keer na haar debuut op 16-jarige leeftijd. Na 44 jaar kwam er dus geen 44ste editie. “Ik heb te weinig golf gespeeld om voor mijn gevoel daar een voor mezelf acceptabel niveau te kunnen laten zien. “Ik wil best in de belangstelling staan, maar dan wel omdat ik goed speel. Ik wil niet gewoon een nummer zijn”, was haar uitleg. Davies was uiteraard wel op St. Andrews aanwezig, maar als commentator voor Sky Sports, een rol die ze de afgelopen jaren al vaker vertolkte.
Laura maakte regelmatig korte metten met oudere broer Tony
Laura Jane Davies (1963) kwam in het Engelse Coventry ter wereld, een jaar waarin ook Engeland werd getroffen door een van de koudste winters ooit. Dat was niet de reden waarom het gezin Davies na een volgend kort verblijf in Surrey vijf jaar later verhuisde naar de Verenigde Staten. Vader Dave nam een baan als ingenieur aan bij de Lockheed Aircraft Corporation. Maar heel gelukkig was het gezin daar niet.
Nadat haar ouders in 1971 scheidden, keerde Laura met haar moeder Rita en broer Tony terug naar Engeland. Via haar stiefvader Mike kwam de toen 10-jarige Laura op de openbare golfbaan Corby in Northamptonshire in aanraking met golf. De twee jaar oudere Tony viel steil achterover toen hij zag hoe zijn zusje haar allereerste bal ver de lucht in zwiepte. In het gezelschap van haar broer en diens vrienden leerde Laura de jaren erna haar mannetje te staan op de golfbaan.
Tijdens schoolvakanties hoefde hun moeder geen kinderopvang te regelen. Ze zette Laura en haar broer gewoon elke dag af bij het Sandown Golf Centre in Surrey, waar ‘slechts’ een negen holes par-3-baan lag, en haalde het tweetal na haar werk weer op. Enkele jaren later volgde een upgrade naar een volwaardige 9-holesbaan. Daar maakte Laura in onderlinge potjes regelmatig korte metten met Tony, die toch ook al snel een single handicapper werd.
Maar Tony verlegde zijn aandacht naar voetbal. Laura had op de fairways wel de smaak te pakken. Samen met haar moeder Rita en stiefvader Mike reed ze stad en land af om toernooitjes te spelen.
In 1985 vond Laura zichzelf wel klaar voor een carrière als tourpro. Dat jaar won ze direct het Belgium Open, de opmaat voor een professionele periode van bijna veertig jaar, die haar op alle tours veel titels opleverde. In totaal 87 overwinningen, waaronder zes majors en twintig kampioenschappen op de LPGA Tour.
Haar eerste triomf in een major vierde in de Ladies British Open op Royal Birkdale in 1986 en een jaar later won ze het US Women’s Open, met Tony als caddie en vader Dave als toeschouwer. Het huis van haar in South Carolina achtergebleven vader gebruikte Laura veelvuldig als uitvalbasis voor het LPGA-avontuur.
Davies werd een grootheid vanwege het talent voor golf en haar prestaties en was op de baan ook een opvallend verschijning. Altijd een visor op haar hoofd en ze droeg vaak een spencer over haar shirt. Daarnaast had ze de eigenaardigheid dat ze meestal geen tee gebruikte bij haar afslag.
Ze maakt liever een soort molshoopje op de afslagplaats om daar de bal op te leggen. Volgens de regels ook toegestaan. Davies begon daarmee nadat ze in een belangrijk toernooi de bal vanaf een tee enorm hookte. Ze was er vanaf dat moment van overtuigd dat ze yips had en koos voor deze manier van afslaan. “Het helpt me om beter door de bal heen te gaan”, zei ze daar ooit over. “Het is moeilijker dan vanaf een tee, vraagt om meer focus en hoewel ik van de yips ben afgeraakt, gebruik ik het nog steeds. Omdat ik nog steeds geloof in de gedachte erachter.”
You'll want to watch this more than once. 😯
— USGA (@USGA) August 25, 2023
When it comes to the turf tee, @LauraDaviesGolf is an expert! #USSeniorWomensOpen pic.twitter.com/5EiWOCI3VP
Dat het werkte voor Davies is een understatement. Ze speelde in 12 Solheim Cups en is daarmee met afstand recordhouder. Op 46-jarige leeftijd won de Britse nog vijf toernooien op de Ladies European Tour. In dat jaar (2010) speelde ze ook mee in het Dutch Ladies Open op Broekpolder, met een misschien ietwat ‘teleurstellende’ zevende plaats als resultaat. Later speelde ze nog een keer in Nederland en moeder Tina vergezelde haar als caddie. Tina stopte op één hole per abuis de holevlag naast de clubs in de tas, tot verbijstering van haar dochter en de groep speelsters die op de fairways stond te wachten. “Ze moest rennen om die vlag weer terug te zetten”, aldus Davies.
Overigens is ze niet de oudste Europese speelster ooit in de Solheim Cup. Catriona Matthew was in 2017 47 jaar en 358 dagen oud toen ze voor Europa uitkwam, vijf dagen ouder dan Davies in haar laatste Solheim Cup (2011) was.
Davies zou natuurlijk al lang een keer captain van het Europese Solheim Cup-team zijn geweest, als ze niet zelf de boot had afgehouden. Ze vindt zichzelf niet geschikt voor die rol. Wel accepteerde al enkele malen de functie van vice-captain, ook dit jaar. Het tekent Davies. Ze doet alleen de dingen die bij haar passen.
In 2006 liep ze een wandeling van 90 kilometer over de Chinese Muur om geld in te zamelen voor een kinderziekenhuis in Londen. Ze was ooit eigenaar van drie renpaarden, naast voetbal en Liverpool een andere hobby van haar. Laura houdt van koken voor vrienden en voor zover bekend heeft ze nooit een (lange) liefdesrelatie gehad. Ze nam haar moeder en stiefvader in huis, zorgde voor de familiehond en heeft inmiddels van twee van haar dierbaren afscheid moeten nemen.
Davies werd in 1988 door Queen Elizabeth II werd benoemd tot Member of the British Empire (M.B.E.) en in 2000 tot Commander of the Order of the British Empire (C.B.E.). Sinds 2015 is ze opgenomen in de World Golf Hall Of Fame. Het is dus nu Dame Laura Davies. Ze speelt nog af en toe op de Legends Tour, maar geeft vaker tv-commentaar bij golftoernooien voor Sky Sports. Daarnaast hielp ze de Sutton Green Golf Club in Woking ontwerpen, de golfbaan in Surrey waar ze nog steeds zo nu en dan met haar broers en diens vrienden speelt.
Af en toe brengt ze wat quality time door in haar garage die ze heeft omgebouwd als een soort museum. Gevraagd naar wat ze bij een brand als eerste zou redden, noemde ze de replica van de eerste gewonnen Solheim Cup in de allereerste editie in 1990. “Absoluut mijn meest dierbare prijs.”
