Van de schapenweide naar het groene jasje: de turbulente carrière van Masters-winnaar Danny Willett

Hoe mooi lachte het leven in het voorjaar van 2016 Danny Willett toe. Eind maart werden hij en echtgenote Nicole de ouders van Zacharius. Twee weken later won papa The Masters, misschien wel de mooiste major die je als golfer kunt winnen. De Engelsman profiteerde optimaal van een inzinking van regerend kampioen Jordan Spieth, die op de finaledag met vijf slagen voorsprong aan de tweede negen begon maar een gruwelijke inzinking kreeg. Willett wachtte na een bogeyvrije ronde in 67 slagen in het clubhuis de ontknoping af en zag tot zijn eigen verbijstering dat de ene na de andere speler die met een betere uitgangspositie dan hij aan de laatste 18 holes was begonnen, hem niet kon achterhalen.

Broer Pete

Voor het eerst sinds 1996 (Nick Faldo) kreeg weer een Engelsman het groene jasje om de schouders gehangen. Willett straalde, niet wetende dat hem vanaf dat moment als Masters-kampioen ook veel ellende te wachten stond. In zijn schaduw pakte broer Pete tijdens de Masters ook de spotlights met een aantal opmerkelijke tweets op twitter. Hij maakte onder meer het groene jasje belachelijk. “Groen maakt je dik, weiger de jas.” Het was een advies met een knipoog, maar de opmerking viel bij de Amerikanen niet echt in goede aarde. Ook twitterde Pete: “Sprakeloos. Ik heb dat kind ooit op zijn hoofd geslagen omdat hij mijn rat pijn had gedaan. Kijk nu.” Het was niet de enige en laatste keer dat Pete zijn broertje in verlegenheid bracht. Daarover later meer.

Schapenweide

Danny groeide op in een gezin met vier jongens. Vader Steve was dominee in het dorp met de naam Hackenthorp, tegen Sheffield aangeplakt. Moeder Elisabeth, van Zweedse komaf, gaf wiskunde op school. “Als dominee had mijn vader dagelijks te maken met mensen die problemen. Veel groter dan de mijne, die bestonden uit wat pesterijtjes op school en een mindere dag op de golfbaan. Zo heb ik geleerd om bepaalde dingen in perspectief te zetten. Ik luisterde graag naar zijn preken omdat er voor mij ook lessen inzaten.”

Aan vier zonen in huis hadden vader en moeder Willett best hun handen vol. Gelukkig speelden de kinderen veel buiten, waarvan drie meestal met een golfclub ballen sloegen op een schapenweide. Danny maakte zijn middelbare school in Sheffield niet af, maar ging later wel naar de Verenigde Staten om golf en een ‘studie’ te combineren in Alabama. Daar blonk hij vooral uit in golf. Na twee jaar vond hij zichzelf in 2008 goed genoeg om professional te worden. Hij had toen al het Engels amateur gewonnen en was nummer één op de wereldranglijst voor amateurs geweest.

Ik wilde vijf weken vrij nemen om voor mijn vrouw en kind te zorgen, maar ik werd van hot naar her gesleept

Euforie

Voor tourspeler Willett tekende zich in 2009 en 2010 met een aantal ereplaatsen de eerste contouren van toekomstig succes zich al af en de eerste overwinning in 2012 op de DP World Tour (BMW International in Duitsland) kwam dan ook niet echt als een verrassing. Hij stapte dat jaar nog twee keer op het erepodium en eindigde in de jaren erna met regelmaat in de top-10 maar nog een keer winnen, bleek lang een te grote uitdaging. Tot een zondag in februari 2016, toen het in de Dubai Desert Classic zijn kant opviel. Twee maanden later bereikte de euforie de overtreffende trap op Augusta National.

Willett: “Een onwerkelijke dag als je terugkijkt op wat er toen allemaal gebeurde, dan leek het die ene kant op te gaan, dan weer totaal een andere kant.” Willett kwam daarna in een soort rollercoaster terecht. “Toen ik terugkwam in Engeland was het een gekkenhuis”, zei hij daar later over. “Ik wilde vijf weken vrij nemen om voor mijn vrouw en kind te zorgen, maar ik werd van hot naar her gesleept.”

Woede-uitbarsting

Volgens broer Pete stond Danny zelfs op een gegeven moment het verkeer in de straat te regelen omdat er tientallen journalisten de familie thuis ‘lastigvielen’. Danny: “Ik kon alle aanvragen om ergens aan mee te werken niet weigeren. Van de ene viering naar het andere media-event. Ik wilde het eigenlijk niet, maar deed het toch.” In mei 2016 leek tijdens het BMW PGA Championship op Wentworth de golfer in Willett weer te komen bovendrijven, maar hij verspeelde na 27 holes een grote voorsprong en werd ‘slechts’ derde. De woede-uitbarsting die erop volgde, bleef niet onopgemerkt. “Ik wilde mezelf geen druk opleggen, maar dat was moeilijk. Overal op de golfbaan kreeg ik een camera in mijn gezicht gedrukt. Ik was lange tijd niet mezelf.”

Ryder Cup

Willett had niettemin ruimschoots genoeg gepresteerd om zich rechtstreeks in het Europese Ryder Cup-team te spelen. Dat had het volgende hoogtepunt zijn leven moeten worden. In september 2016 troffen de Europeanen op Hazeltine de Amerikanen. Aan de vooravond van the clash schilderde Pete Willett, die dankzij zijn ‘humoristische’ tweets tijdens de Masters een column had gekregen in het Britse tijdschrift National Club Golfer, de Amerikaanse golfliefhebbers af als een ‘keffende menigte imbecielen’ en droeg zijn broer en diens medespelers op ‘de mollige, in de kelder wonende, irritante mensen, volgepropt met koekjesdeeg en pisbier, die met pauzes hun hordog opeten zodat ze tussendoor 'baba booey' kunnen schreeuwen tot hun papperige gezichten rood worden’ het zwijgen op te leggen.

Ik kon er weinig meer aan doen, behalve een week lang in bed mijn hoofd in een kussen stoppen en hard schreeuwen

Ironisch genoeg maakten de Europeanen zelf slapende honden wakker, toen captain Darren Clarke zich verontschuldigde voor de inhoud van de column, die weinig Amerikanen was opgevallen. Vanaf dat moment waren Willett en zijn familie op Hazeltine aangeschoten wild. Niet vreemd dat de speler zelf van de leg was. Hij verloor alle drie zijn wedstrijden en Europa werd geslacht (17-11). Op de vraag hoe Willett zijn eerste Ryder Cup had beleefd, antwoordde hij kort. ‘Shit’. Over zijn broer zei hij later het volgende. 'Het is je broer. De column stookte een vuurtje op dat niet opgestookt had hoeven te worden, maar je blijft altijd achter je familie staan. Tenzij ze iemand hebben vermoord. Het was geen reden om niet meer met elkaar te praten of om te gaan.”

Rugblessure

Dat het die week van grote invloed was geweest, ontkende Willett zeker niet. “Ik kwam in een negatieve spiraal terecht en het heeft even geduurd voordat ik voor mezelf alles weer op een rijtje had.” In de Masters van 2017 miste hij de cut. Het was sinds 2004 niet meer voorgekomen dat de titelverdediger na twee dagen al naar huis moest. Tot overmaat van ramp liep hij later dat seizoen een serieuze rugblessure op. Die kwelde hem de volgende jaren zo vaak dat hij meer toernooien moest laten schieten dan speelde.

Halverwege 2018 was hij weggezakt naar de 462e plaats op de wereldranglijst. Maar daarna vond hij weer de weg omhoog met als uitschieter de overwinning in het DP World Tour Championship, het afsluitende toernooi van de Europese tour in Dubai. En half jaar later won hij wél het toernooi op Wentworth, wat hij in 2016 hij nagelaten om te winnen. Sindsdien ‘schommelt’ Willett top de ranglijsten. De overwinning in het Dunhill Links Championship in 2021 was het ultieme verjaardagscadeau, maar met de pech was het nog niet gedaan.

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze inhoud te kunnen bekijken.

Two holes to go.
Two shots clear. @Danny_Willett is looking to become the first man to win on his birthday on the European Tour since Ernie Els at the 2004 HSBC World Match Play Championship.#DunhillLinks pic.twitter.com/PJ1N1Qp2Ky

— DP World Tour (@DPWorldTour) October 3, 2021

Boer met kiespijn

In 2022 leek na de Masters een tweede overwinning op de PGA Tour in de maak. In het Fortinet Championship voltrok zich een drama op de par-5 laatste hole. De Engelsman had een slag voorsprong op Max Homa en na drie slagen een putt van ruim een meter voor birdie over. Homa stond voor een lastige chip van buiten de green voor vier. Willett was duidelijk in het voordeel, want hij had ook nog eens een slag voorsprong op de Amerikaan. Maar Homa chipte de bal in de hole, waardoor de birdieputt van Willett die lachend als een boer met kiespijn de escape van Hoima had aanschouwd, ‘psychologisch’ plots een flink stuk langer en lastiger werd. Te lastig, zo bleek. En ook de korte putt terug voor par miste hij. De overwinning was hem uit handen geglipt.

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Kippenvel

“Dat deed pijn", zegt Willett. “Omdat het zo onverwacht was. Je maakt als golfer natuurlijk vaker een anti-climax mee, maar dit was anders. Ik had het zelfs nog nooit eerder meegemaakt dat een flightgenoot op de laatste hole de bal erin chipte. Ik kon er weinig meer aan doen, behalve een week lang in bed mijn hoofd in een kussen stoppen en hard schreeuwen.” Nu staat Willett weer voor een nieuw avontuur op Augusta National. Hij hoopt dat de goede herinneringen hem daar bij helpen. “Ik krijg al kippenvel als ik in het vliegtuig naar Augusta stap. Eenmaal daar wil ik zo snel mogelijk de baan in. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan de winst in de Masters denk. Elk jaar hoop ik weer dat ik het gevoel en de vorm van toen kan oproepen.”