Zo gaat het eraan toe bij een Pro-Am: 'Daar ga ik maar even niet naast staan met mijn swing...'

In het kort hoe het vooraf werkt: je kunt een flight in de Pro-Am kopen, als bedrijf, ondernemer of privépersoon. Je mag de drie plekken in een flight vervolgens zelf vergeven aan relaties, familie of vrienden of wie dan ook. Meestal is een minimum-handicap vereist om mee te mogen spelen. Maar dat is een rekbare voorwaarde. Tenslotte wil je die dierbare zakenrelatie niet uitsluiten toch?

Vervolgens koppelt de organisatie van het toernooi, in het geval van het Dutch Ladies Open de NGF, de flights aan de tourspeelsters, die min of meer worden verplicht om mee te doen aan een Pro-Am. Part of the job, wanneer je op de Ladies European Tour speelt. Deze donderdag worden op de Hilversumsche Golf Club twee Pro-Ams gespeeld: één in de ochtend over 9 holes, en één in de middag over 18 holes. Beide afgesloten met een gezellig samenzijn inclusief eten en een prijsuitreiking.

Voorpret

De voorpret van de middag Pro-Am begint al op het terras, waar de vroeg gearriveerde deelnemers en flightgenoten elkaar zoeken en treffen. Na wat chit-chat over het fijne weer, komt het doel van de dag ter sprake. "Oh, spelen we met haar? Kunnen we eens vragen of ze een beetje geld kan verdienen met golf.”

Sommige dames, die zich opmaken voor een rondje in de baan, kijken op van de professionaliteit die ze hier en daar aantreffen. “In de kleedkamer liggen die meiden allemaal onderuit en worden gemasseerd. Dat wil ik ook wel.” En: “Ik liep net langs de drivingrange en zag een paar van die meiden inslaan. Toen ben ik maar direct doorgelopen naar het clubhuis. Daar ga ik maar even niet naast staan met mijn swing.”

IJs gebroken

Gelach op het terras. De toon voor een dagje fun is gezet. En dat is precies waar het bij de Pro-Am voor de amateurs om draait: plezier. En je kunt wat betreft je golfspel nog iets opsteken van een ander. Maar ook de tourspeelster, ook al móét die min of meer opdraven, mag een leuke dag hebben. Voor haar is het bovendien een extra kans op een oefenronde én kans om de baan te verkennen. Dat kan later in het toernooi weer zijn waarde hebben.

De 19 flights gaan op hetzelfde moment de baan in en beginnen elk op een hole zodra de toeter klinkt. Alleen op hole 1 starten twee flights kort achter elkaar. In een van die flights speelt Anne van Dam, de sterspeelster van het toernooi. Ze staat nog rustig met een kopje koffie in haar hand als haar mannelijke flightgenoten zich ietwat nerveus om haar heen verzamelen. Want ze weten allemaal dat Anne hen straks eruit slaat.

“We kunnen de drives wel aan haar overlaten”, had een van hen al grappend opgemerkt toen Anne er nog niet was. Als hij even later probeert met een houten-3 af te slaan, steekt Anne daar quasi-serieus een stokje voor. “Dát gaan we niet doen vandaag.” Het ijs is gebroken.

Foto: Edwin Vermaas

Entertainen

Een professional als Anne van Dam begrijpt heel goed dat het voor haar gezelschap een bijzondere ervaring is en dat ook zij voor een groot deel de stemming bepaalt. Dat geldt ook voor Pasqualle Coffa. De goedlachse Brabantse komt goedgehumeurd de green van 18 af, hoewel de putt die ze even daarvoor richting de hole stuurde niet een beste was. “Ik speel met een paar jonge gasten en dat is ook wel eens leuk. Meestal ligt de gemiddelde leeftijd een stukje hoger.”

Voor Coffa is een Pro-Am een stukje entertainment gecombineerd met serieus oefenen. “De meesten vinden het ook niet erg als ik op een hole een extra oefenballetje sla. En ik probeer ze wat advies te geven als ze daarom vragen.” Het gezelschap deze donderdag is niet alleen jong maar ook ‘self entertainend’. “Ik hoef ze niet echt te vermaken, ze vermaken zichzelf wel”, wanneer ze over de belevenissen van een stapavond hoort.

Hockeyinternational

Een van de spelers is voormalige hockeyinternational Robbert Kemperman (op de foto bovenaan met Pasqualle Coffa op de putting green). De nog voor Amsterdam spelende hockeyer kan een behoorlijk goede bal slaan, laat hij op hole 1 zien. Coffa is onder de indruk. Kemperman zelf tempert de verwachtingen voor de rest van de ronde, want ‘ik sla de meeste wel recht maar niet allemaal’.

Dat blijkt even later. Met nog 153 meter naar de pin roept hij de hulp in van Pasqualle. Zal hij een wedge slaan, een 7 of een 8? Op basis van wat ze van de hockeyer heeft gezien, beveelt Coffa een 7 aan. De bal landt pin high, maar wel een heel stuk rechts van de green. Wanneer Kemperman op de volgende hole weer zijn bal naar rechts slaat, zegt Pasqualle: “Ik ga de volgende keer even achter je staan. Even kijken wat er fout gaat.”

Zo’n tipje is welkom, zegt de hockeyer met 228 interlands en olympisch zilver in 2012. Hij golft graag, niet veel. “Als hockeyer heb je in het begin wel voordeel als je gaat golfen. Je hebt dat balgevoel, al verschillen de swing en hockeyslag toch wel behoorlijk veel. Ik zit nu op handicap 10, maar durf niet te zeggen of ik dat nu speel. Ik vind golf leuk omdat het géén teamsport is. Je bent echt op jezelf aangewezen. Als hockeyer wil je natuurlijk ook individueel het beste uit jezelf halen, maar je speelt wel in een team. Ook al ben ik competitief ingesteld; golf is voor mij ook ontspannen. Hockey is dat niet.”

Teamscore

Sommige golfers in de Pro-Am moeten even over hun gêne heenstappen omdat ze vinden dat ze nog goed kunnen golfen. Maar die worden snel op hun gemak gesteld door hun pro in de flight.

David speelt in de schaduw van de topper Albane Valenzuela. De Zwitserse slaat haar bal ver op de fairway, die van David verdwijnt rechts de bossen in. Hij wijst op een flightgenoot. “Hij heeft op een hoog niveau gespeeld en kan met haar over de technische dingen praten. Toen ik wist met wie ik zou spelen, heb ik haar wel even online opgezocht. Deze speelster is niet de minste, heeft behoorlijk wat gewonnen volgens mij.”

De afzwaaier van David wordt op deze hole weggestreept in de teamscore. Hij kan er niet mee zitten. “Welnee, dat ik af en toe een mindere bal sla, zit me niet dwars. Ik ga haar straks om wat tips vragen, maar hoe dan ook is dit voor mij een plezierige dag.”