Beeld: Shutterstock
We begrijpen je. Je wil zo graag die bal goed slaan, die par of birdie maken en je dacht alles goed te hebben gedaan voordat je die bal raakte. Maar het resultaat was bepaald niet wat je in je hoofd had. En in plaats van dat je de vogels hoort fluiten, het huppelende konijntje in je ooghoek ziet en de geur van natuur opsnuift omdat het allemaal niet uitmaakt, rolt er een ongewenst woord over je lippen.
De hoeveelheid hout of plastic dat op de teebox wordt achtergelaten is te veel. Daar kun je - in het geval van hout - minimaal elders op de golfbaan een schuilhuis van bouwen. We kunnen het tafereel wel uittekenen: de drang om na een (goede) drive snel de fairway op te lopen omdat
A) Je zo trots als een pauw bent...
B) Je nu nog denkt te weten waar in de bosjes jouw terecht is gekomen en je wil er dus zo snel mogelijk naartoe.
Maar beiden gevoelens/gedachte vergoelijken niet dat je vergeet de tee uit de grond te halen. Ook al heb je die met je slag wat dieper de grond ingeboord. Even opletten dus. En ook kapotte tees oprapen en opruimen.
'Kies je plek' zou na 'Kies je tee 'een volgende campagne in de golfsport kunnen zijn. Het is nogal van belang waar je gaat staan, wanneer een ander gaat slaan. Niet in zijn of haar gezichtslijn en bewegen en geluid maken tijdens de (back)swing van je flightgenoot is natuurlijk al helemaal niet fijn. Lastig wanneer je verkouden bent of een vervelend hoestje hebt, maar wel iets om rekening mee te houden.
Niets mis met één oefenswing of twee. Maar tien? Of tien keer je club achter de bal plaatsen en weer wegnemen? En dan ook na de tiende keer nog even wegstappen omdat je nu wel dat konijntje ziet huppelen en het hele ritueel opnieuw? Mwah, dat vraagt om een drastische aanpak met hulp van de golfpsycholoog.
Deze mag natuurlijk niet in de Top 5 ontbreken. Gelukkig zijn de golfers die wel de tegenwoordigheid van geest hebben om de kuiltjes en andere oneffenheden in de green te repareren ver in de meerderheid, maar elke dissonant is er één te veel.