Wouter de Vries golft in Spanje voor zijn laatste kans: 'Dit is toch het mooiste wat er is?'

Ergens in de verte slaat De Vries vanuit de hoogte zijn bal richting de vlag op 18. Een harde ‘tok’ en de bal stuitert - vermoedelijk - via het pad of een muur de bosjes in. De ‘provisional’ die daarop volgt, landt op een helling, rolt van datzelfde muurtje af en verdwijnt stuiterend via het pad naar beneden de diepte in. Er zijn geen getuigen. Even later krijgt De Vries een drop voor de eerste verloren bal, zo besluit de referee met instemming van de andere speler in de flight, de Zweed Alexander Wennstam.

De Nederlander maakt vervolgens nog een knappe putt voor dubbel bogey, maar de stoom komt uit zijn oren. Toch tovert hij bij het verlaten van de laatste hole alweer een glimlach op zijn gezicht. Welkom in de wereld van Wouter de Vries.

Oneerlijk

“Zeventien holes goed gespeeld, geen fairway gemist en dan die laatste hole. Verschrikkelijk”, foetert de 36-jarige tourspeler. “Het is oneerlijk. Ik moet er weer aan wennen dat golf zo oneerlijk kan zijn.”

Drie minuten nadat hij zijn scorekaart heeft getekend, zet hij een samenvatting van zijn ronde in de app met Golfvrienden, die hem financieel helpen om zijn tweede jeugd als tourspeler en droom na te jagen. Bijna ongefilterd. De ergste krachttermen die zojuist over zijn lippen kwamen, laat hij achterwege. “Maar verder ben ik gewoon heel eerlijk. Ook over mijn gevoel.”

Ik heb ook de cowboyverhalen gehoord. Allemaal waar, maar mij gaat het lukken

Weer tien minuten later doet hij een stuk rustiger zijn verhaal, over het vervolg op zijn beslissing in september om nog één keer alles op alles te zetten. “In alles gaat het beter. Mijn swing, fysiek. Dat zijn meetbare stapjes. Maar ja, in de baan word je afgerekend op je slagen. Ja, ik weet het. Ik heb heel veel andere golfers hetzelfde horen zeggen: je voelt dat het erin zit, maar het komt er nog niet uit. Ik heb ook de cowboyverhalen gehoord. Allemaal waar, maar mij gaat het lukken.”

Huwelijk

Om zijn doelen nog wat realistischer te maken, is hij tijdelijk naar Zuid-Spanje verhuisd. “Mijn verloofde Kim, die ik dit jaar ten huwelijk heb gevraagd, had ook de droom om nog eens in het buitenland te wonen. Met onze tweeling van twintig maanden oud hebben we ons boeltje gepakt en zijn we hier naartoe gekomen. Kim kan gelukkig vanuit hier ook haar werk doen. Ik kan hier de hele winter doortrainen en toernooitjes spelen.”

Af en toe komt hij iets bijzonders tegen, zoals een Pro-Am die niemand minder dan Miguel Angèl Jiménez organiseerde en waarin hij zelf meespeelde, net als legende José María Olazábal. Maar Wouter won en verdiende 10.000 euro.

Doorbraak

Dat bedrag ligt deze week niet voor het grijpen. De prijzenpot wordt gefinancierd met de inleg (350 euro) van de deelnemers. Op de Chaparral Golf Club, het laatste toernooi van de eerste swing van de dit jaar opgerichte Winter Tour waar deze week 35 golfers voor warmlopen, ontvangt de winnaar 1500 euro. “Voor het geld moet je het niet doen”, zegt De Vries.

Op deze tour spelen meer jongens die zich voorbereiden op het nieuwe golfjaar, hopend op nieuwe kansen en een doorbraak. Gelukszoekers. Alvaro Arizabaleta Rivera heeft die droom ook nog, maar de Spanjaard is bij de Winter Tour het manusje-van-alles en speelt zelf niet mee. Hij is organisator, soms referee en neemt de scorekaarten in. Hij probeert de tour lucratiever te maken door wildcards voor Challenge Tour en DP World Tour als bonus voor de hoogst geklasseerde spelers te ritselen. Dat is voor veel professionele golfers op een lager niveau aantrekkelijker dan het prijzengeld.

Zonnetje

De 54 holes op Chaparral (geen cut) zijn de laatste van 2023. In het nieuwe jaar volgt in de eerste drie maanden nog een aantal toernooien. Er zijn meer Nederlanders die hier opduiken. Sven Maurits is er deze week ook bij, net als Sikko Nedersigt, wiens ouders een paar maanden in Spanje overwinteren en hij voor vijf weken is overgekomen. “En als je dan ook een beetje kunt golfen, is het helemaal mooi natuurlijk.”

Gelukkig ging de eerste drive gelijk rechtdoor. Die spanning gun ik iedereen en ook weer iedereen niet

Maurits kijkt er vies bij als terugdenkt aan de afgelopen maanden in Nederland. “Ik heb nog nooit zulke slechte maanden oktober en november meegemaakt met zo veel regen. De banen waren te vaak dicht. Hier schijnt lekker het zonnetje.”

Hij pendelt wel op en neer. De Vries viert met zijn gezin gewoon kerst in Spanje. Hij leeft het leven dat hij wil leven. Vanochtend stond hij in alle vroegte op. “Een van de tweeling was ook vroeg wakker. Zaten we samen een bakje yoghurt en een boterham met pindakaas te eten. Mooi toch? Maar ik kreeg dat broodje maar moeilijk weg. Ik voelde spanning, was zenuwachtig. Gek hè. Gelukkig ging de eerste drive gelijk rechtdoor. Die spanning gun ik iedereen en ook weer iedereen niet. Dit is zo’n mooi spelletje, maar het kan ook zo frustrerend zijn.”

Doel

Maar De Vries wil niet de golfende flierefluiter zijn. "Ik wil presteren." Daarom roept hij binnenkort de hulp van een caddie in. "Want met een caddie aan de tas haalde ik dit seizoen mijn beste resultaten." Door de steun van zijn Golfvrienden kan hij volgend seizoen naar schatting nog zeven keer op de Challenge Tour spelen en dankzij goede prestaties in nationale toernooien dit jaar, is deelname aan het KLM Open ook binnen handbereik. In een van die toernooien op de Challenge Tour moet hij minimaal bij de eerste vijftien eindigen, zo heeft hij zichzelf ten doel gesteld.

“Anders heb ik, met alles wat ik er nu voor doe, geen reet op dat niveau te zoeken.” Aan bravoure zal het hem niet ontbreken. Die dubbel bogey op 18 zet hem uiteindelijk op vijf slagen achterstand van de leider, een Turk die hij de wereld gunt. "Een heel aardige gast, maar schrijf maar op. Ik sta straks met die beker in mijn handen."