First timers #4: toernooizege Kouwenaar kon niet uitblijven

Je was in super goede vorm toen het toernooi werd gespeeld in mei. De week ervoor verloor je een play-off . Hoe heb je die week beleefd?
“Ik had toen al vier top 5's gehaald, maar daarvan had ik drie keer niet echt meegedaan om de overwinning. Ik begon het toernooi goed en stond bovenaan na de eerste ronde. De tweede dag gaf ik het een beetje weg. Ik bleef wel in de buurt van de leiding, maar er was wat in te halen. Uiteindelijk toch heel goed weten te eindigen en de winst gepakt.”

Hoe stond je de laatste ronde aan de start?
“Ik denk dat ik zeker onbewust veel zelfvertrouwen had. Ik speelde al weken goed en dan kan de winst bijna niet uitblijven. Ik begon goed die dag en op hole 10 sloeg ik de bal naast de vlag om naar -4 te gaan. Maar ik miste alles een beetje rechts die dag. Wel heel consequent, maar op 12 ging de bal echt hard naar rechts met een ijzer van de tee. Dat werd een dubbel bogey. Vanaf dat moment was het echt vechten. Mijn vertrouwen ging toen ook wel wat naar beneden. In golf kun je een slechte bal slaan als het maar binnen de perken blijft en die bal was niet binnen de perken.”

Hoe kon dat gebeuren?
“Misschien toch wel een beetje spanning, waardoor ik mijn procesdoelen minder goed uitvoerde. Het was een mindere swing en ook wat wind van links. Een beetje een opeenstapeling van dingen. En de hole daarna sloeg ik op een par 3 opnieuw een slechte bal, maar maakte ik een goede par.”

Je stond na 14 holes twee slagen achter op flightgenoot Alessandro Tadini. Zag je de overwinning wegglippen?
“Ik zat er niet heel lekker in op dat moment. Dan ben je niet per se bezig dat je moet winnen. Hole 15 was achteraf vooral belangrijk. Ik mikte een meter of acht links en probeerde een normale swing te maken. Die bal ging een beetje naar rechts, maar eindigde toch op drie meter van de vlag. Het voelde eigenlijk niet helemaal in controle, maar het was wel goed golf-iq.” 

Wat gebeurde er vervolgens op de laatste hole?
“Tadini had een slechte drive. En ik sla de beste afslag van het seizoen als je kijkt naar de druk die je op dat moment voelt. Het is ook echt de moeilijkste hole van de baan; heel erg smal en rechts out of bounds. Toen maakte ik een 2-putt van net buiten de green en hij bogey.”

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze inhoud te kunnen bekijken.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Koen (@koen_kouwenaar)

Wat was het verschil met de andere weken dat je bovenin meedraaide?
“Goed putten en slim golfen. Het was niet mijn beste golf op die laatste paar holes, maar ik wist goed wat ik op dat moment kon.”

Wat deed het emotioneel voor jou?
“Op dat moment nog niet zo veel. Toen ik mijn vader belde had ik wel moeite om woorden te vinden. Ik moest niet janken, maar het deed emotioneel wel wat. Vooral omdat iets lukt waar je al jaren mee bezig bent. Op dat moment is het Alps Tour en ik hoop dat het over een paar jaar op de DP World Tour is. Het gevoel is relatief, dat weet ik zeker. Toen ik vroeger het NK tot en met 18 won, dat is een minder grote prestatie, voelde het hetzelfde.”

Voelde het ook echt als een mijlpaal?
“Jazeker. Je weet dat winnen heel erg opschiet om te promoveren. Als je tweede wordt, krijg je een stuk minder punten. Ook voor de wereldranglijst was het goed, dus heel erg positief.”

Dacht je op dat moment dat je zou gaan promoveren naar de Challenge Tour?
“Nou ja, je weet dat je het nog niet binnen hebt. Het is vrij simpel uit te rekenen dat je 25.000 punten moet halen. Dat bleek achteraf ook. Op dat moment had ik er 17.000 ongeveer. Een top 10 is 1.000 punten, dus met vijf top 10's was ik er nog steeds niet. Als ik cuts zou blijven halen dan was het geen probleem, maar daarna ben ik meteen slechter gaan spelen.”

Het gebeurt eigenlijk nooit, maar nu hoop ik dat mijn concurrenten de sterren van de hemel spelen

Wat was daar de oorzaak van?
“Dat is moeilijk. Het had niet echt een bepaalde reden. Ik voelde niet per se meer druk. De week na de overwinning speelde ik slecht en dat kan gebeuren. Toen ben ik misschien iets te veel gaan anticiperen en paniekeren. Dat was ik niet meer gewend. Het was een kwestie van iets te snel willen oplossen op een iets andere manier. Een paar dingen ben ik wat meer gaan trainen en andere dingen wat minder. Dan heb ik het over technische prioriteiten in mijn swing.”

Er viel dus geen last van je af, maar het werd moeilijker voor je?
“Dat gevoel had ik in het begin niet, want eerst viel er een last van me af. Ik heb gewonnen en nu kan ik helemaal lekker mijn ding doen en dat komt het wel goed. Het voelde als een bevrijding, maar dat bleek niet het geval.”

Had je ook een beetje de pech dat het niveau heel hoog lag op de Alps Tour?
“De hele tijd stonden dezelfde spelers in de top. Als je kijkt naar de ProGolf Tour, dat is altijd makkelijk zeggen als je die tour zelf niet speelt, dan is dat aanzienlijk minder niveau. Dat is niet erg, want dan had ik daar maar moeten gaan spelen. Als zij dezelfde toernooien spelen in Egypte, dan is er over het algemeen een paar slagen verschil per ronde. Dat maakt promoveren iets moeilijker op de Alps Tour, maar je wordt er wel een betere golfer van.”

Je eindigde als zevende op de Order of Merit van de Alps Tour. Hoe ziet volgend  jaar eruit voor jou?
“Ik ben 111de geëindigd op de Challenge Tour dit seizoen. Vooral door mijn derde plaats op het Dormy Open in Zweden. Daardoor kan ik sowieso een aantal toernooien spelen. En ik hoop op een aantal invites vanuit de NGF. Stel, ik kan zeven keer via mijn eigen categorie spelen en acht keer via een invite, dan heb ik al 15 starts. Ik weet zeker dat ik het niveau heb om minimaal mee te doen op Challenge Tour. Ik zal de Alps Tour alleen spelen als ik niet op de Challenge Tour mee kan doen.”

Je kunt via een achterdeur ook nog beter speelrecht krijgen voor de Challenge Tour, toch?
“Als twee spelers uit de top 6 de cut halen bij Final Stage dan schuift het op. Ik ga er niet vanuit, maar ik heb er wel stiekem hoop op. Bij de Final Stage ga ik zeker vaak de website verversen. Het gebeurt eigenlijk nooit, maar nu hoop ik dat mijn concurrenten de sterren van de hemel spelen.”

Wat zou je volgend jaar voor het eerst willen presteren of meemaken?
“Winnen op de Challenge Tour sowieso. Ik ben dit jaar derde geworden op dat circuit. Ik speelde toen niet eens mijn beste spel, maar putte daar serieus goed. Ik denk als ik een hele winter weer alles ga geven en vijftien keer op de Challenge Tour kan starten, dan is dat in ieder geval genoeg om van mezelf te verwachten dat ik een keer kan winnen. Of dat gebeurt weet je nooit, maar van binnen weet ik zeker dat ik dat in huis heb. Dat is ook echt het doel.”