Geroerd door het golfplezier van Bir

Soms krijg ik de vraag: Wat vind je nou zo leuk aan golf? En wat maakt jouw vak als golfprofessional nou zo leuk? Meestal zeg ik dan iets over het gevoel wat je krijgt als je die bal een keer echt lekker raakt, of als je een lange, lastige putt erin speelt. En vanuit mijn vak het enthousiasme wat je hebt voor de sport en of je dat enthousiasme kan overbrengen op mensen. Afgelopen week viel mij iets anders op.

Ik speelde mee met een Pro-Am in Rotterdam, GC Kralingen. We speelden een ‘scramble’. Allemaal slaan, beste bal kiezen, iedereen weer slaan, net zolang totdat de bal in de hole zit. Simpel, leuk, snel. We hadden een gemixte flight. Twee dames, twee heren en ik. Zonder de anderen iets te kort te doen, wil ik mij even richten op een van de dames, Birgitta. Ik moest en zou ‘Bir’ zeggen. Bij deze, Bir.

Pijnvrij

Bir is een dame van 80 jaar, speelt al bijna 40 jaar golf en is al meer dan 38 jaar lid van GC Kralingen met een handicap van 26. Petje af. Ze vertelde tijdens de ronde over voetbal, het WK en tennis. We moesten zelfs even op de app kijken hoe Max Verstappen het deed in Frankrijk. Ze houdt van sport. Bir vertelde mij dat ze begin dit jaar was geopereerd aan haar linkerheup, ze kreeg een nieuwe. Jarenlang pijn in de heup en been gehad maar de doktoren konden maar niets vinden. Sinds de heupoperatie heeft ze nergens last meer van en kan ze pijnvrij bewegen en golfen. Later in de ronde vertelde ze dat ze afgelopen week was gevallen in de badkamer. Een doodsmak heb ik gemaakt, zei ze. Eigenlijk had ik dood moeten zijn, zo hard en ongelukkig viel ik. Last van de nek, schouder en bovenrug. Maar met wat paracetamol ging het wel weer.

Een man had ze niet meer, maar nog wel een hondje, dat was haar ‘allessie’. Een 14-jarige, ruwharige tekkel genaamd Chap. Van ‘Old Chap’.

Mede door haar enorme smak in de badkamer was haar swing niet helemaal soepel, maar chippen en putten kon ze als de beste. Doen jullie maar die achterlijke lange slagen, dan putt ik ze er wel in, riep ze. En dat deed ze ook. De ene birdieputt na de andere was een prooi voor Bir.

Op onze 16de hole komt Bir naar mij toe en zegt dat ze even naar huis moet om Chap op te halen. De ronde duurde toch net even iets langer dan gepland en het beestje kon niet zolang alleen blijven. Maar met de borrel was ze weer terug want die gezelligheid op de club wilde ze voor geen goud missen. GC Kralingen was haar cluppie, golfvrienden en vriendinnen die Bir mee op sleeptouw namen. Prachtig.

Tranen

Na het spelen van onze laatste 2 holes (1 par en 1 birdie omdat we Bir misten) zat Bir samen met Chap (op schoot) op ons te wachten. Ze genoot van een wijntje, de mensen en gezelligheid om haar heen.

Een spannend moment, de prijsuitreiking. Mede door de vele birdieputts die Bir erin gooide wonnen wij als team de Pro-Am. En als pro/teamleider wordt er verwacht dat je een speech geeft. Ik wacht even en ik zie Bir naar mij toelopen. Die blik zei genoeg. Zij wilde de speech geven. Met Chap onder haar arm begon Bir haar speech. Ze bedankte keurig de sponsoren en organisatie. Ze vertelde hoe leuk ze de dag vond, genoot van die achterlijke lange slagen van ons en hoe goed zij had geputt. Maar toen kwam het. Ze golfde al meer dan 38 jaar, maar had nog nooit een keer gewonnen…Haar eerste overwinning!!! Met tranen in haar ogen van blijdschap sprak ze de mensen nog verder toe.

Bir, bedankt dat je deze dag bij mij in de flight zat. Ik zal deze Pro-Am voor eeuwig blijven herinneren.

Dit is wat ons vak zo mooi maakt en dit is wat wij als golfprofessionals voor mensen kunnen betekenen.

Fotobijschrift: Onder toeziend oog van Jeffrey Meijer en haar flightgenoten putt 'Bir' weer voor birdie...

Jeffrey Meijer geeft als golfprofessional niet alleen les maar speelt ook wedstrijden, deels om als ambassadeur van Alzmeimer Nederland aandacht te vragen voor deze ziekte.