Drie golfmoeders

Enthousiast golfende moeder: Wilma Kruik (47) met 1 dochter (14) en 1 zoon (12)

Je hebt handicap 8,3?
“Ik had al eerder mijn GVB gehaald maar ben ik 2009 echt begonnen, toen mijn kinderen dus nog jong waren. We verhuisden naar Breda, kregen veel golfbanen in de buurt en vonden in De Haenen een club die goed bij ons past. Ik vond het in het begin maar saai, ik zag weinig actie maar na twee jaar was ik toch verslaafd. Ik speelde veel, nam les en dankzij mijn tennisachtergrond raakte ik de bal al snel best goed.”

Hoe combineerde je dat met de kinderen?
“Ik probeerde het tussendoor te plannen, als de kinderen op school zaten. Ik speelde meestal overdag maar het was schipperen, goed kijken waar ik een gaatje kon vinden. Nu zijn ze ouder en is het een stuk makkelijker.”

Is er ooit een moment geweest dat je wilde afhaken?
“Zoals gezegd was ik in het begin niet al te enthousiast maar ik ben snel alle voordelen gaan inzien. De club heeft leuke, nieuwe contacten en vriendschappen opgeleverd, ik ben veel in de buitenlucht en heb vaak letterlijk het gevoel dat mijn hoofd leegwaait als ik in de baan sta. De actie mis ik niet; het is een heel technische duursport die mentaal veel van je vraagt. Uitdagend genoeg dus.”

Wat zou je andere golfmoeders aanraden?
“Blijven lessen. Dat dwingt je naar de baan te gaan en helpt je beter te worden. En hoe beter je bent, hoe leuker het wordt. Omdat je vaak dezelfde tips hoort, denk je dat het je niet meer verder brengt. Maar mijn ervaring is toch dat golflessen je motiveren en voorkomen dat er fouten in je techniek sluipen.”

Is de verslaving overgeslagen op de kinderen?  
“Nog niet echt. Mijn dochter is druk met andere sporten, tennis en hockey, mijn zoon is een half jaar geleden met golf begonnen. Ik hoop dat hij enthousiast blijft. Er is helaas niet veel golfjeugd, wat het voor De Haenen lastig maakt om de kinderen te binden.”

Afgehaakte golfmoeder: Daniëlle Kon-van 't Hof (30) met 1 zoon (4) en 1 dochter (1)

Met pijn in het hart de golftas op Marktplaats gezet?
“Die lag al een jaar of drie te verstoffen op de zolder, dus daar had ik niet zo'n moeite mee. En het was ook een logisch vervolg op het opzeggen van mijn NGF-lidmaatschap vorig jaar. Daarmee had ik al besloten dat golf er voor mij de komende jaren niet inzit.”

De komende jaren?
“Ik acht de kans best groot dat ik weer ga golfen als we in een andere levensfase zitten. We hebben twee kleine kinderen, werken allebei, hebben een druk sociaal leven. Daarnaast sporten we om gezond te blijven, maar dan efficiënt, in een intensief uurtje. Golf zie ik niet als zo'n sport. Golf zie ik als een dagje uit, waar je tijd voor uittrekt. Maar op een mooie zaterdag gaan we nu lekker naar buiten met de kinderen. Ik kan me wel voorstellen dat als ze ouder zijn en het een leuke sport vinden, we met z'n allen gaan golfen.”

Golfde je vroeger veel?
“Ik ben al op mijn achttiende begonnen. Samen met mijn vriend en nog een paar anderen; we kenden de leraar. Ik vond het heel leuk, heb mijn GVB gehaald en had voldoende tijd om de baan in te gaan. We woonden tussen een aantal golfbanen in en kozen elke keer een andere, voor de afwisseling. Dat beviel prima en om lid te worden van een club vonden we niet nodig. We speelden wel eens qualifying maar ik heb niet mijn best gedaan om mijn handicap omlaag te krijgen. Daar was ik helemaal niet mee bezig. Of ik goed was? Ik heb nooit op heel uitdagende banen gespeeld dus dat weet ik niet. De bal kon ik wel raken, dat vond ik niet het moeilijkste. Nee, ik heb golf niet ervaren als een sport die onmogelijk te leren valt.”

Hoe ziet jouw golftoekomst eruit?
“Ik ga ervan uit dat er een dag komt waarop ik weer nieuwe clubs aanschaf en er dan serieus een sport van maak om beter te worden. Maar dat zal nog wel even duren.”

Faciliterende golfmoeder: Eva Eenink (48) met 4 zoons en 2 dochters tussen 11 en 25 jaar

Zes kinderen die golfen en jijzelf niet?
“Ik golf af en toe maar ik kan mezelf inderdaad geen golfer noemen. Ik heb een fulltime baan bij vermogensbeheerder Ostrica, een groot gezin en heb mijn tijd altijd super efficiënt moeten indelen. Leren golfen paste daar niet in. Maar het gaat nog wel een keer gebeuren, ook al omdat ik de zakelijke voordelen ervan zie. Ik heb een goed balgevoel en mijn kinderen zeggen dat ik het best aardig zou kunnen als ik er moeite voor zou doen. Er wonen nu nog maar drie kinderen thuis dus de grootste gezinshectiek is achter de rug. Het wordt misschien langzamerhand tijd.”

Hoe zijn jullie in de golfwereld terechtgekomen?
“Ik was een relatieve buitenstaander toen mijn ex-man onze kinderen met groot enthousiasme stimuleerde om te gaan golfen. Onze oudste dochter stond al met vijf, zes jaar op de golfbaan. Ze bleken goed te zijn waardoor ze wedstrijden in het hele land speelde. Ik durf te zeggen dat ik inmiddels bijna alle golfbanen van Nederland ken. Het ging vroeger vaak zo, dat ik in alle vroegte de jongsten met dekbed en al in de auto legde; zij sliepen door terwijl we bijvoorbeeld naar Noord-Nederland reden. Als de golfende kinderen zich op de drivingrange voorbereidden op de wedstrijd, dronk ik een kop koffie in het clubhuis, bleef uit een soort bijgeloof tot de eerste bal geslagen was en sjeesde dan weer naar huis met de andere kinderen, die soms ook nog naar clubjes en andere activiteiten gebracht moesten worden. Boodschappen doen, opruimen en dan aan het einde van de dag weer terug naar de golfbaan.”

Wat vind je de mooiste baan?
“Ik vind De Eindhovensche heel mooi. Daar heb ik ook een goed gevoel bij omdat ik daar gecaddied heb voor Elise, die in een NGF-selectieteam zat. En als toeschouwer hou ik van banen met mooie, authentieke clubhuizen zoals De Haagsche en Noordwijkse. Daar kan ik echt genieten van de omgeving, het voelt als een uitje.”

Caddiën?
“In mijn faciliterende rol ben ik soms ook caddie. Natuurlijk niet omdat ik verstand van golf heb, ze moeten mij niet vragen om advies, maar ik geef morele support. Ik vind het leuk te zien wat golf met mijn kinderen doet, wat er in hen omgaat. Ik zie hen knokken en soms woedend in de baan staan. Maar ook hoe ze zich herstellen. Het is een intrigerende sport; ik snap heel goed dat je er verslaafd aan kan raken.”

Dit artikel is verschenen in het magazine GOLF.NL maart 2018. Klik hier om de pdf uit het magazine GOLF.NL te bekijken.