Lissabon is een trekpleister voor golfers: razendsnelle greens, veel hoogteverschillen en fraaie uitzichten langs de kust

Voor het eerst vlieg ik naar de Portugese hoofdstad inclusief mijn golftas. Er staan vier rondes van 18 holes op de planning: twee keer Praia D’El Rey en twee maal Royal Obidos. Het is november en met zo’n twintig graden is het de ideale temperatuur om te golfen. Zeker als het kwik in Nederland steeds verder zakt.

Praia D’El Rey

Vanaf het vliegveld is het een uurtje rijden in noordwestelijke richting. Ik verblijf in het Royal Óbidos Spa & Golf Resort. De naam zegt het al: dat is op de golfbaan. Toch moet ik voor de eerste ronde het taxibusje in richting Praia D’El Rey. Voor je het weet ben je er al, want het is tien minuten rijden. Het enige wat ik weet: een aantal holes ligt aan de kust. Dat moet sowieso spectaculaire plaatjes opleveren.

De eerste negen kent een aantal smalle afslagen. Het oogt smal, maar toch is er best wat ruimte als je op de fairway loopt. Ik ben fan van veel afwisseling tussen holes en daar voldoet deze baan volledig aan. De eerste vijf holes zijn vijf keer compleet anders: dogleg naar links par 4, dogleg naar rechts par 5 met water bij de afslag, korte par 3 waar de wind vrij spel heeft, korte par 4 die voor mij bijna haalbaar is en een lange par 4 tussen de bomen.

De mooiste hole is zonder twijfel de achtste hole (foto hierboven). Het is een korte par 3 tussen de bomen die van boven naar beneden speelt. Het water voor de smalle green, met een flinke slope van achter naar voren, zorgt ervoor dat je een accuraat ijzer moet slaan. Het is dus niet alleen maar genieten. Het lukt mij gelukkig tot twee keer toe om de bal droog te houden.

Na de turn wordt het beeld anders: de bosbaan verandert in een linksbaan. Hole 12 speelt richting de zee en daarna zijn 13 (foto onder), 14 en 15 langs de ruige kust met de nodige hoogteverschillen. Het zorgt voor fraaie uitzichten en de wind speelt een grote rol. Ik heb echt het gevoel dat ik plots op een andere golfbaan ben beland. De laatste hole heeft weer het karakter van de eerste negen met rechts en links bomen.

Tops: veel afwisseling, groot verschil tussen eerste en tweede negen, snelle greens

Tips: moeilijk voor hoge handicappers, vanaf het terras weinig zicht op de baan

Royal Obidos

Op de oefengreen van Royal Obidos is het meteen duidelijk: de greens zijn razendsnel. Na afloop hoor ik dat het zelfs de snelste greens zijn waar ik ooit op gespeeld heb: 12,3 op de stimpmeter. Dat alleen is al een ervaring op zich. Vooral de afstand inschatten bij lange putts is ontzettend lastig. Net te hard betekent meteen dat je een tester over hebt van minimaal anderhalve meter. Maar helaas is het meestal meer.

Al na de eerste hole kom ik erachter dat een buggy hier geen overbodige luxe is. De weg loopt steil omhoog en na een wandeling van zeker drie minuten kom ik bijna buiten adem op de tee van hole 2 aan. Het uitzicht hier is gelukkig ook adembenemend (foto hieronder). Bovendien is het een prachtige par 5 met een dogleg naar links, veel water en grote fairwaybunkers.

Ook de vier holes daarna word ik verrast door de lay-out en de verschillende holes. Daarnaast liggen de hindernissen op de juiste plek en maken de hoogteverschillen het spectaculair. Zelf maak ik een blijvende herinnering door op hole 4 de bal vanaf 157 meter uit te holen voor eagle.

In het vervolg vind ik een aantal holes ietwat saai. In holes 7 tot en met 10 zit weinig verrassing en ook 16 en 17 zijn wat inspiratieloos. Gelukkig is 18 weer een mooie par 5 met een smalle fairway en een green die bewaakt wordt door water. Al met al een lange baan waar risico nemen vaak beloond wordt.

Tops: prachtige eerste zes holes, geweldige greens, veel risk-reward-holes

Tips: neem een buggy, ga een tee naar voren, geen baan voor golfers met watervrees