Coronavirus
Coronavirus
Dagelijks heeft Asha als verpleegkundige op de opnameafdeling voor ouderen in het psychiatrisch ziekenhuis Mondriaan in Heerlen te maken met patiënten in de geestelijke gezondheidszorg. Aan die patiënten is het lastig uit te leggen waarom ze geen bezoek mogen ontvangen, waarom hen nu de vrijheid is ontnomen, zodat er alles kan worden gedaan om het coronavirus buiten te houden.
Patiënten zijn gebaat bij een vertrouwd gezicht
Het vergt extra inspanningen omdat de patiënten van gemiddeld 65+ nauwelijks aanspreekbaar zijn en zich lastig aan quarantainemaatregelen kunnen houden. Ze zijn gebaat bij een vertrouwd gezicht en daarom doen de verpleegkundigen pas mondkapjes voor als er gegronde verdenking op besmetting is. De diensten zijn lang deze dagen en onregelmatiger. Alle handjes zijn meer dan nodig. Thuis heeft Asha samen met haar man, die eveneens in de GGZ werkzaam is, ook de zorg voor hun gezin met drie kinderen die gelukkig al heel zelfstandig zijn, maar nu ondersteuning nodig hebben bij thuisonderwijs.
Sinds iets langer dan een jaar hebben Asha en haar man hun golfhandicap. Tot voor kort was woensdagmiddag de vaste middag om op de drivingrange te oefenen. En op zondagochtend – wanneer de kids nog op één oor liggen – knepen de twee ertussenuit om achttien holes op het Rijk van Margraten te spelen. Maar nu dus even niet. Nu de kinderen wat groter en zelfstandiger worden, hopen ze meer tijd te krijgen om hun nieuwe hobby uit te oefenen. Op meer banen in een nieuwe omgeving. Er was zelfs al een reisje naar Italië geboekt, inclusief spelen op een golfbaan. Maar dat gaat voorlopig niet gebeuren. Uitstel, maar wat Asha betreft zeker geen afstel. Golf is een blijvertje.
Dit artikel is tot stand gekomen dankzij medewerking van personen in de omgeving van Asha Radjkoemar. Kijk hieronder voor meer portretten.
