Groot (60) wilde altijd al iets met mensen en sport doen. Eerst gaf ze zeilles, daarna werd ze au pair in een skigebied, vervolgens receptioniste en uiteindelijk kwam ze als stewardess bij KLM terecht. "We hadden een vlucht naar Nairobi. Ik ben heerlijk op safari geweest, dat was fantastisch", vertelt ze. "Toen ik daar weer was, ben ik meegegaan naar de golfbaan. De eerste keer heb ik meegelopen, maar je kon daar ook les nemen. Iedereen had les van Uncle Sam, een beer van een kerel en supervriendelijk, dus dat ben ik ook gaan doen."
De lessen verliepen goed, waardoor Groot de smaak te pakken kreeg. "Op de laatste dag zijn we zelfs al een paar holes gaan lopen. En toen was ik meteen verkocht." Ze kwam vaker in Nairobi en kan zich herinneren dat golfers moesten oppassen voor criminaliteit. "Als een caddie vooruit wilde lopen bij een dogleg, dan moest je wel je portemonnee eruit halen. Anders was die leeg, bij wijze van spreken. Ik nam zelf vaak tweedehands kleding mee voor hen en dan kwamen ze met z'n allen hun hok uitstormen. Dat was altijd leuk."
Het golfvirus had haar te pakken, dus ook in Nederland ging ze lessen. "En natuurlijk ben ik blijven golfen als ik met KLM ergens was. Ik heb in New York toen een set gekocht. Buiten hebben we ze een beetje vies gemaakt, omdat je geen invoerbelasting hoeft te betalen voor je eigen clubs. Tegenwoordig zien ze aan het serienummer of het je eigen clubs zijn of dat je ze net gekocht hebt."
Eigenlijk was mijn handicap nog te hoog, maar ze hadden er vertrouwen in dat ik na twee jaar B-opleiding handicap 6 zou hebben
Ze bleek ook aanleg te hebben voor golf. Groot: "Ik had redelijk snel handicap 12 en wilde niet mijn hele leven stewardess blijven. Eigenlijk was mijn handicap nog te hoog, maar ze hadden er vertrouwen in dat ik na twee jaar B-opleiding bij PGA Holland wel handicap 6 zou hebben. Ik moest mij dus ook best focussen om mijn eigen spel om dat te halen. In 1994 ben ik toen begonnen met de A-opleiding. Daar moest je op het moment van uitstroom handicap 3 hebben en ook dat lukte."
Zelf had ze op dat moment les op Golfbaan Kralingen. "Ik kon beginnen als stagiair tijdens de opleiding, toen werd ik assistent en daarna ging ik volledig aan de slag. Inmiddels werk ik daar alweer dertig jaar. Omliggende banen hebben weleens gevraagd om daar te komen werken, maar ik zit hier op mijn plek. Ik ga met mijn fiets naar werk, dus wat wil je nog meer?"
"Met golf vind ik alle uitdagingen leuk", gaat Groot verder. "Het maakt mij niet uit of iemand een talent of gepensioneerd is. Of hij/zij handicap 54 haalt of dat ik moet helpen om tien meter verder te slaan." Ze heeft er wel soms moeite mee als mensen alleen lessen. "Mensen verwachten veel, maar ze doen er weinig voor. Als je tussendoor niet oefent, dan is er ook weinig vooruitgang. Dan hebben ze ook geen feedback voor de volgende les. Sommigen gaan ook alleen maar de baan in en dan zie ik ze niet meer terug op les. Dat is jammer."
Als je tussendoor niet oefent, dan is er ook weinig vooruitgang
Groot wil ondanks haar ervaring blijven leren. "Ik wil af en toe nieuwe oefeningen doen. Ik zit nu al dertig jaar bij dezelfde club, dus dan kan het niet dat ik nog steeds hetzelfde doe als in het begin. Tijdens de coronaperiode heb ik meerdere webinars gevolgd om mezelf te ontwikkelen." Helaas zit zelf golfen er weinig in de laatste tijd. "Ik had eerst een schouderblessure en daarna ben ik geopereerd aan mijn meniscus. Dat is nog niet helemaal hersteld, maar ik hoop in de toekomst - mogelijk als amateur - weer vaker te kunnen golfen."
Ben of ken jij ook een golfpro met een bijzonder verhaal? Mail dan naar redactie@golf.nl en dan nemen wij contact op!