Dagboek van een beginner
Dagboek van een beginner
Ruim anderhalf jaar geleden startte ik met golfen, waarbij de eerste handicapmeeting op 51.5 bleef steken. Daarna heb ik regelmatig gespeeld, vooral voor mijn plezier, want het was zelfs tijdens een golfles altijd een feestje. Er kwam echter nooit meer een scorekaart aan te pas.
Als je zoals ik in deze sport werkt, kom je sowieso met golf en golfers in aanraking. Uit gewoonte, en de eerste maanden uit een bepaalde schaamte, zei ik regelmatig dat ik ‘slechts een beginner’ was. Puur om de verwachting van andere spelers naar beneden bij te stellen.
Maar nu het lente is, en het nieuwe zonrijke seizoen op de baan weer van start gaat, vraag ik me af in hoeverre dat label ‘beginner’ nog terecht is. En hangt deze status vast aan je handicap of zit er vooral een tijdschema aan vast?
Vorige week was ik uitgenodigd voor een clinic van het team Golf Mental Performance Coaching op de Haarlemmermeersche golfclub. Het weer was er perfect voor en het gezelschap ook. Over de insteek van de middag, iets met ‘verbeter je mentale golfswing’, had ik van tevoren een paar gezonde twijfels.
Als je omringd wordt door golffanaten die een duidelijke mening hebben, is het voor mij soms moeilijk ergens meteen blanco in te gaan. Een collega hoort van de mentalegolfswingplannen en spuit: “Onzin… die materie is niets voor jou, dat is meer voor ervaren tourspelers, mentale dingen.”
Hoe dan ook, ik besloot zo onbevangen mogelijk de workshop te betreden. Het scheelde dat een Belgisch koppel de clinic gaf, het Vlaams klinkt standaard een stukje beleefder dan het Nederlands. Wat ik daar, grofweg gezegd, in een uur geleerd heb: je brein heeft drie stadia - rood, oranje en groen. Als je afslaat, dus het moment dat je boven de bal hangt, dan wil je dat je hoofd in de groene zone is. Ontspannen, in het zen-moment en met een rustige focus.
Om uit de niet-ontspannen focus, de rode of oranje zone, te komen kun je gebruikmaken van simpele hacks. Iets met ademhaling of een liedje in je hoofd neuriën. Ik mag natuurlijk niet te veel prijsgeven, dat snap je wel, maar wonderwel werkten ze bij mij meteen. Twee van deze trucs deden tijdens het oefenen op de drivingrange verbazingwekkend goed hun werk.
Vervolgens liepen we negen holes. Ook dat ging gesmeerder dan de laatste keren. De enige momenten dat het soms echt fout ging, was op de green.
“DRIE HACKS, MAAIKE”, schreeuwt iemand me toe, nadat ik als een gefrustreerde Italiaan heftige handgebaren maak als ik veel te hard de hole voorbij heb geputt. Het ontbreekt me duidelijk aan de gevorderde skills. MAAR… ik speel voor het eerst een paar keer par. En nog mooier: op geen enkele hole meer dan twee slagen extra.
De mentale truc is dat je ook best lief voor je brein mag zijn. Het mag tussen de afslagen door in oranje – vooruit, zelfs in rood - zijn, als je maar groen bereikt hebt op het moment dat het telt.
Moet je nagaan, je hebt deze par-3-baan enkel met je hybride en putter gedaan
En de beste truc, die ik wél ga delen: maak een foto in je hoofd van de plek waar je op ‘mikt’. Zo wil je niet per se altijd op de vlag richten, want soms staat die op het smalste stukje van de green. Dan zoek ik een boom uit die lijnt met het midden van de green. Ik maak daar vervolgens een foto van in mijn hoofd, hang boven de bal en sla af, zonder verder nog op of om te kijken. Het is bizar, want ik merkte dat ik nog nooit zo lekker gespeeld heb. Hole na hole.
Als de zon onder gaat, op het moment dat we hole 9 aandoen en de poolwind venijnig op de botten trekt, hoor ik een collega, met wie ik voor het eerst een rondje golf speel, zeggen: “Nou Maaike, jij bent echt geen beginner meer.” Een ander voegt toe: “Moet je nagaan, je hebt deze par-3-baan enkel met je hybride en putter gedaan… Maar als je een qualifying card had ingevuld, zat je ongetwijfeld ruim beneden de 51.5.”
Waar een groen brein allemaal wel niet goed voor is! Euforisch neem ik plaats aan een tafel in het clubhuis, de plek waar ik me eigenlijk altijd het meest welkom voel. Ik weet: ik kan afscheid nemen van dit dagboek en het met een gerust hart aan Roy overlaten. Want ik voel me officieel echt beginner AF.
