BN'ers in de baan
BN'ers in de baan
Wat was je dichtbij hè, had je vorig weekend tijdens het ADE Golf Tournament toch bijna een Porsche gewonnen…
“Het scheelde inderdaad niks, haha. Erg leuk zo’n event, waarbij je gewoon écht mag aanleggen voor een Porsche. Je kunt er dezelfde avond nog in wegrijden; moet je alleen wel eerst even een hole-in-one slaan... Zonder gekheid: je gaat toch anders klaarstaan voor je swing als er ineens een Porsche op het spel staat. Dat geeft een kick, geloof mij maar. Ik had me goed voorbereid en de bal hoog opgeteet, maar helaas: de bal belandde in het water. Precies in lijn met de vlag, dat wel, maar met een 8’je had de slag net te weinig lengte.”
Hoewel het je geen blitse bolide heeft opgeleverd ditmaal, verraadt je swing wel dat je al vaker hebt gegolft. Que si?
“Klopt. En ik ben behoorlijk fanatiek. Het is begonnen in de coronaperiode, toen veel mensen in mijn omgeving ineens gingen golfen. Ik ben een keertje meegegaan met vrienden en was eigenlijk meteen verkocht. Het is een zeer verslavend spelletje.”
Waar zit ‘m dat in voor jou, wat voel en ervaar je als je de baan ingaat?
“Dan ga ik er echt volledig in op, dan ben ik één met mezelf. Golf heeft van mij een socialer mens gemaakt. Voorheen was ik niet iemand die snel ergens alleen zou binnenstappen als ik niemand kende. Maar door golf ben ik daar op de een of andere manier makkelijker in geworden. Ik stap nu zonder schroom een clubhuis binnen of de drivingrange op om een balletje te slaan en een praatje te maken.
Verder vind ik golf een fascinerende en ongrijpbare sport. De meeste dingen die ik doe, gaan me vrij gemakkelijk af. Maar met golf is dat totaal anders. Net als ik denk dat ik de slag met de driver te pakken heb, mislukt het de volgende keer dat ik de baan inga finaal. Dat maakt iets in mij los van: ik moet en zál het onder de knie krijgen. Dat maakt het ook zo verslavend.”
Ik probeer mijn dochters ook te besmetten met het virus
Jody Bernal begint te lachen. Er schiet hem iets grappigs te binnen, zegt hij: “Ik kan me nog goed herinneren dat ik net mijn GVB had gehaald en een van mijn eerste volle rondes liep, met vrienden. Ze moesten telkens op mij wachten. Met een zware tas op mijn rug verzoop ik als het ware in het groen. Ik dacht bij mezelf: nog nooit vond ik iets zó leuk waar ik zo slecht in ben. Inmiddels gaat het gelukkig al een stuk beter. Maar het blijft een gevecht met jezelf.”
Heel Nederland kent je natuurlijk nog van je zomerhit uit 2000, Que si, Que no. Maar wat doet Jody Bernal tegenwoordig?
“Ik ben al zeventien jaar lang aan het dj’en. Het heeft lang geduurd voordat ik mijn plekje had verworven, maar de laatste vijf jaar is het echt gaan lopen. Voor jong publiek draai ik vaak hardstyle en techno, maar voor iets ouder publiek tover ik de hits uit de 90’s en zero’s uit de tas. Que si, Que no, waar ik tot de dag van vandaag de vruchten van pluk, komt dan altijd wel voorbij! Daarnaast mc en zing ik er ook bij. Je kunt het zien als een soort onemanshow. Ik kan er prima van leven.”
En hoe ziet je privéleven eruit, naast je uitspattingen op de golfbaan?
“Ik ben getrouwd en heb twee dochters, van 7 en 5 jaar. Mijn vrouw golft niet, maar ik probeer mijn dochters wel te besmetten met het virus. Ik heb voor beiden twee clubs gekocht, zodat ze een beetje kunnen oefenen. Als het lekker weer is gaan we vaak picknicken samen en dan nemen we ook de clubs mee. Mijn dochters hebben er lang niet altijd zin in, maar dan kan papa tussendoor in elk geval even een balletje slaan, haha.”
Heb je – buiten je dochters om – een vast golfmaatje?
“Ik ben aangesloten bij ‘Far From Par’ – een Amsterdamse community van ondernemers, creatievelingen en artiesten die ook golfen. Via de appgroep kun je altijd wel iemand vinden om mee te golfen. Ideaal. Daarnaast worden er ook geregeld toernooien georganiseerd door Far From Par. Na afloop lekker eten met z’n allen. Heerlijke uitjes zijn dat.”
En die eindigen dan zeker met Jody Bernal als zanger: Que si, Que no in het clubhuis?
“Haha, nee, die twee dingen houd ik strikt gescheiden.”
Hoelang golf je al?
“Twee jaar.”
Wat is je handicap?
“22.”
Hoe vaak speel je?
“Dat varieert heel erg. In het festivalseizoen heb ik weinig tijd, maar het streven is altijd wel één keer per week.”
Bij welke club speel je?
“Ik ben lid van De Hoge Dijk in Amsterdam, maar als ik snel even wil oefenen op de drivingrange ga ik naar Waterland. Die club is dichterbij.”
Headerfoto: Ellis Thomas
