Hoezo eigenlijk?
Hoezo eigenlijk?
Wij brave golfers roepen allemaal fore! als we de bal zo slecht hebben geslagen, dat-ie zomaar op het hoofd van een argeloze andere golfer kan landen. En die andere golfer (of toeschouwer) maakt zich dan – ook volgens het boekje – klein en beschermt zijn hoofd met zijn armen.
Terwijl er daarna weer wordt doorgespeeld, zal het best eens voorkomen dat de ene golfer aan de andere vraagt waar de term fore voor staat. De slimmeriken denken dan met ‘Flying Object Reaching Earth’ het goede antwoord hebben gegeven. Maar de zaken liggen anders. Want net zoals over andere termen in golf (bijvoorbeeld ‘Mulligan’) bestaan ook over de herkomst van het woord fore meerdere theorieën. Welke denk jij dat de juiste is?
De meest geaccepteerde theorie is dat het woord stamt uit de beginjaren van de golfsport in de 18de eeuw. Omdat golfballen in die tijd relatief duur waren, liepen er ‘forecaddies’ mee – mensen die vooruit liepen om in de gaten te houden waar de ballen landden. Spotters avant la lettre. Zodra een golfer zijn bal geslagen had, liet hij dit weten aan de forecaddie door luidkeels ‘forecaddie!’ te roepen. Op een gegeven moment werd het laatste gedeelte van het woord gemakshalve achterwege gelaten en alleen nog fore geroepen. Deze theorie verklaart ook meteen het woord caddie, maar daarover wellicht in een latere ‘hoezo eigenlijk?’ meer.
Een andere theorie zegt dat het woord ‘fore’ een van origine Schots woord is dat een verkorte versie is van de woorden 'before' en 'afore'. Deze woorden hielden een waarschuwing in, veel gebruikt in het leger door de mannen van de artillerie zodat voorwaartse troepen wisten dat ze moesten bukken voor overvliegende kogels.
Het woord fore is ook nu nog in ontwikkeling. Steeds vaker, met name in het professionele golfcircuit, wordt er niet alleen ‘fore!’ geroepen maar ‘fore right’ of ‘fore left’ om de richting van de bal aan te geven. Ook heeft ‘fore’ zijn weg heeft gevonden naar het clubhuis. Fore! wordt daar vaak in speeches gebruikt om de goegemeente tot stilte te manen; bukken gelukkig niet nodig!
