Karatetrappen op de golfbaan

Het was weer gelukt om samen een rondje te lopen, de agenda’s waren ons goedgezind en het was eindelijk eens níet druk op de baan. Dat laatste had waarschijnlijk alles te maken met het weer: er stond een straffe, koude wind. Het gras danste alle kanten op en de vlaggen bewogen op de maat van een heavy metal band. Ik trok m'n kraag nog iets verder op. Thuis had ik letterlijk alles uit de kast getrokken: een t-shirt, een dikke trui, m’n warme lievelingsvest, een jack en daaroverheen nog een extra jas met hoge kraag. Zo, kom maar door met die kou!

Bibberen

Bij de eerste tee begon het bibberen al. Mijn man vroeg of ik een muts had meegenomen: ‘Juist je hoofd moet je warmhouden’. Nee hoor, riep ik zelfverzekerd, ik ben goed ingepakt! Smalend keek ik naar zijn uitrusting: dat dunne jack, arme stakker, daar zou hij zeker spijt van krijgen.

Dunne laagjes

Nadat we hadden afgeslagen dacht ik bij mezelf; het is verdomd lastig swingen met al die dikke kleding. Ik ritste het bovenste jack open voor meer bewegingsruimte, waarop een koude windvlaag direct m’n hals kwam strelen. Nou hup, stevig doorlopen naar de bal, ik zette flink de pas erin. ‘Wil je anders mijn muts hebben?’, vroeg m’n man behulpzaam. Ach welnee, riep ik weer, die heb jij trouwens harder nodig dan ik, met je niksige jasje. ‘Dit is een winddicht jack’ antwoordde hij rustig, ‘Je moet werken met dunne laagjes, en thermo-ondergoed is een must.’ Soepel sloeg hij de bal weg.

Karatetrappen

Het is maar goed dat er verder niemand op de baan was, want een mens gaat rare dingen doen om warm te blijven. Zo heb ik de karatetrappen van Bruce Lee uitvoerig geïmiteerd, op en neer staan springen, heen en weer staan dansen en eindeloze staande ovaties gegeven aan een denkbeeldig theatergezelschap. Mijn rechterhand – die zonder golfhandschoen – was namelijk veranderd in een ijsklomp waardoor ik voortdurend stond te klappen in een poging m’n schrijfhand te redden.

Genadeslag

Het maakte allemaal weinig uit, als de kou eenmaal in je botten is getrokken ben je verloren. De genadeslag kwam bij een hole waar het putten niet wilde lukken waardoor ik langere tijd stil moest staan. Klappertandend pakte ik daarna m’n tas op en vroeg m’n man om er een eind aan te breien. Als ik in de wintermaanden wil door kunnen spelen, moet ik eerst warme golfkleding regelen. Thuisgekomen dronk ik een kop thee, die ik opvolgde met een kom dampend hete soep waarna ik pas in staat was een boodschappenlijst te maken: thermo-ondergoed, handschoenen, een windjack en een warme muts. De wintergolfhandschoenen kon ik de volgende dag alweer doorstrepen want die bleek de goede Sint voor me te hebben meegenomen. Wat een fijne man is dat toch.


Noot van de redactie: Natuurlijk golft Ibtihal ook in de winter door, maar haar volgende column verschijnt in februari 2021.